Jednoosobowa działalność gospodarcza – czym jest?

Sporo osób, mówiąc o własnej firmie, ma na myśli jednoosobową działalność gospodarczą. Nic dziwnego, jest to najprostsza i najczęściej wybierana forma prawna w Polsce. Postanowiliśmy więc zebrać w jednym miejscu najważniejsze kwestie dotyczące JDG. Jednoosobowa działalność gospodarcza – czym jest? Jakie prawa i obowiązki ma jej właściciel? Wyjaśniamy.

Jednoosobowa działalność gospodarcza – czym jest?

Zgodnie z ustawą z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców mianem działalności gospodarczej można określić zorganizowaną działalność zarobkową, wykonywaną we własnym imieniu i w sposób ciągły.

Warto wiedzieć, że w różnych aktach prawnych można znaleźć różne definicje. Dla przykładu, według Ordynacji podatkowej działalność gospodarcza to każda działalność zarobkowa.

Główną cechą odróżniającą JDG od innych form działalności jest ryzyko związane z jej prowadzeniem. Wszelkie decyzje dotyczące firmy podejmuje osoba fizyczna wykonująca działalność, czyli właściciel firmy. To on jest odpowiedzialny całym swoim majątkiem za zobowiązania firmy.

Zatem JDG musi:

• wykazywać cel zarobkowy;
• mieć charakter zorganizowany;
• być wykonywana w sposób ciągły, we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność.

Kto może prowadzić jednoosobową działalność gospodarczą?

Działalność gospodarczą w Polsce może prowadzić każdy na równych zasadach. Jednak składając wniosek do CEIDG, trzeba podpisać oświadczenie, że nie mamy zakazu prowadzenia działalności i tak naprawdę, jedynie osoby z tym zakazem nie mogą otworzyć JDG w Polsce. Co ciekawe, przeszkodą do założenia firmy jednoosobowej nie jest nawet brak pełnoletności, brak polskiego obywatelstwa, czy pobieranie emerytury.

Czy osoba niepełnoletnia może prowadzić działalność gospodarczą?

Osoby niepełnoletnie mają prawo założyć własną firmę, jednak nie będą mogły prowadzić jej samodzielnie. Przy podejmowaniu wielu kluczowych decyzji, konieczna będzie zgoda przedstawiciela ustawowego i/lub sądu. Do czynności gdzie zgoda opiekuna będzie wymagana należ m.in.:

• Zakup lub sprzedaż majątku
• Zawarcie umowy lub kontraktu
• Zatrudnienie pracowników
• Zmiany w strukturze organizacyjnej np. zmiana formy prawnej, nazwy firmy, siedziby, rodzaju opodatkowania.

Co istotne, wniosek o założenie działalności będzie musiał złożyć opiekun prawny i konieczna w tym przypadku jest forma papierowa (w urzędzie gminy właściwej dla miejsca prowadzenia działalności). Jako młodociany przedsiębiorca podlegamy pod ZUS i w przypadku działalności musimy odprowadzać odpowiednie składki, oczywiście możemy skorzystać z Ulgi na start lub działalności nierejestrowanej.

Działalność Gospodarcza a cudzoziemiec

Natomiast obywateli państw członkowskich UE i EOG obowiązują takie same zasady otwierania i prowadzenia JDG, jak Polaków. Osoby spoza UE i EOG muszą dodatkowo posiadać tytuł pobytowy (np. zezwolenie na pobyt czasowy, czy stały).

Działalność gospodarczą mogą zarejestrować także osoby, które osiągnęły wiek emerytalny (65 lat – mężczyźni, 60 lat – kobiety) i pobierają z tego tytułu świadczenie z ZUS. Nie obowiązuje ich nawet żaden limit dochodu. Jedynie osoby, które przeszły na tzw. wcześniejszą emeryturę, muszą pilnować, by ich dochód z JDG nie był wyższy niż 70% przeciętnego miesięcznego krajowego wynagrodzenia. Jeśli przekroczą ten próg, wysokość emerytury ulegnie zmniejszeniu, a w sytuacji, kiedy osiągną dochód ponad 130% przeciętnego miesięcznego krajowego wynagrodzenia – emerytura zostanie wstrzymana.

Kto musi rejestrować działalność gospodarczą?

Nie każdą działalność trzeba rejestrować. Nie muszą tego robić osoby fizyczne, które:

• mają w każdym miesiącu przychody z działalności niższe niż 75% kwoty minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w danym roku (w 2024 roku będzie to: 3181,50 zł – od stycznia do czerwca i 3225 zł – od lipca);
• nie prowadzą działalności regulowanej;
• w ciągu ostatnich 60 miesięcy nie wykonywały działalności gospodarczej;
• nie wykonują działalności w ramach spółki cywilnej.

Mogą one prowadzić tzw. działalność nierejestrowaną. Jednak w razie przekroczenia limitu przychodów trzeba zarejestrować firmę w ciągu 7 dni.

Poza tym są także rodzaje działalności nie wymagające rejestracji. Zaliczamy do nich, m.in.:

• agroturystykę prowadzoną przez rolników;
• sprzedaż z gospodarstwa rolnego (handel detaliczny);
• produkcję wina przez rolników.

Zatem każdy, kto nie spełnia ww. kryteriów, a chce działać „na własną rękę”, ma obowiązek zarejestrować działalność gospodarczą.

Jednoosobowa działalność gospodarcza – czym jest? Kiedy potrzebne jest zezwolenie?

W Polsce obowiązuje duża swoboda prowadzenia działalności gospodarczej. Własną firmę w Polsce może otworzyć bezpłatnie każdy, kto nie ma zakazu prowadzenia działalności. Od tej reguły są jednak wyjątki. Chodzi o tzw. reglamentację działalności gospodarczej. W przypadku niektórych branż oprócz pozytywnie rozpatrzonego wniosku o wpis do CEIDG, do prowadzenia biznesu wymagana jest zgoda odpowiedniego organu (koncesja, licencja, zezwolenie, wpis do rejestru działalności regulowanej).

By uzyskać taką zgodę, najczęściej trzeba spełnić konkretne wymagania. Mogą one dotyczyć wykształcenia, wieku, niekaralności, warunków lokalowych, uprawnień zawodowych, czy zdania testów psychofizycznych.

Co ważne, wniosek o wydanie takiej zgody najczęściej oznacza dodatkowe koszty związane, np. z uiszczeniem opłaty skarbowej. Składa się go już po zarejestrowaniu działalności w CEIDG.

Koncesja

O koncesję muszą postarać się osoby, planujące:

• prowadzić działalność górniczą, energetyczną, zbrojeniową;
• wykonywać przewozy lotnicze;
• ochraniać osoby lub mienie;
• prowadzić kasyno lub radio i telewizję.

Koncesję wydaje właściwy dla danej branży organ, np. chcąc organizować przewozy lotnicze, musimy złożyć wniosek do Urzędu Lotnictwa Cywilnego, a żeby móc prowadzić radio i telewizję – do Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji. Można ją otrzymać na czas określony od 5 do 50 lat (lub krótszy na wniosek przedsiębiorcy).

Wysokość opłaty za udzielenie koncesji zależy od wielu czynników (np. branży) i może wynosić od kilkuset złotych do nawet kilkudziesięciu tysięcy złotych. Warto wiedzieć, że do wniosku często trzeba dołączyć szereg załączników, których zdobycie również może oznaczać dodatkowe koszty.

Co ważne, organ koncesyjny ma prawo odmówić wydania koncesji (decyzja ma charakter uznaniowy), nawet jeśli przedsiębiorca spełni wszystkie wymagania. Dzieje się tak wtedy kiedy urzędnik/organ stwierdzi, że, np. przyszła działalność sprzeciwia się z interesem publicznym (m.in.: zagraża bezpieczeństwu państwa).

Zezwolenie

Potocznie mówi się, że, by sprzedawać alkohol, potrzebna jest koncesja. Tak naprawdę wystarczy zezwolenie, które jest mniej rygorystyczne niż koncesja. Muszą je uzyskać także osoby, które zamierzają, m.in.:

• prowadzić aptekę, hurtownię farmaceutyczną;
• zajmować się przetwarzaniem i zbieraniem odpadów;
• prowadzić schronisko dla bezdomnych zwierząt;
• prowadzić dom pomocy społecznej;
• zajmować się chowem lub hodowlą ryb;
• uprawiać mak lub konopie włókniste;
• prowadzić działalność maklerską;
• wykonywać działalność ubezpieczeniową.

W tym przypadku także składa się wniosek do organu odpowiedniego dla danej branży (np. urzędu skarbowego, Głównego Inspektoratu Farmaceutycznego, starostwa, urzędu miasta/gminy). Jednak w odróżnieniu od koncesji, jeśli przedsiębiorca spełni wszystkie wymagania niezbędne do prowadzenia określonej działalności, urząd ma obowiązek udzielić zezwolenia.

By otrzymać takie zezwolenie, również trzeba wnieść stosowną opłatę. Jej wysokość zależy od tego, czego dotyczy zgoda i może wynosić kilkanaście, ale także kilka tysięcy złotych.

Licencja

Licencja jest traktowana podobnie jak zezwolenie. Najczęściej dotyczy działalności, do prowadzenia których wymagane jest określone wykształcenie bądź uprawnienia, np. adwokatów, rzeczoznawców, doradców podatkowych, architektów.

Wpis do rejestru działalności regulowanej

W określonych przypadkach trzeba postarać się o wpis do rejestru działalności regulowanej, czyli jawnej bazy danych. Jeśli firma znajdzie się w takim rejestrze, oznacza, że spełniła wszystkie warunki wymagane do prowadzenia danej działalności. Wniosek o wpis muszą złożyć osoby, które planują prowadzić, m.in.:

• żłobek lub klub dziecięcy;
• stację kontroli pojazdów lub ośrodek szkolenia kierowców;
• agencję zatrudnienia;
• działalność detektywistyczną;
• działalność kantorową;
• praktykę lekarską, pielęgniarek, położnych;
• zakład leczniczy dla zwierząt;
• działalność telekomunikacyjną.

Trzeba go skierować do odpowiedniej instytucji i wnieść opłatę. Zaświadczenie o dokonaniu wpisu jest wydawane w ciągu 7 dni od dnia przyjęcia wniosku.

Jak założyć jednoosobową działalność gospodarczą?

By założyć jednoosobową działalność gospodarczą, wystarczy złożyć jeden wniosek o wpis do CEIDG. Można to zrobić:

• w urzędzie gminy/miasta osobiście lub przez pełnomocnika;
• online za pośrednictwem strony biznes.gov.pl albo przez bankowość elektroniczną (z naszego rankingu kont firmowych założenie firmy w raz z kontem możliwe jest np. w PEKAO czy mBanku, w przypadku innych banków musimy posiadać aktywną bankowość internetową – Santander, PKO BP, Millennium, ING Bank Śląski, Alior Bank);
• listownie.

Dokładniejszą instrukcję znajdziecie w artykułach: Jak założyć firmę jednoosobową? oraz Jak założyć działalność gospodarczą online?

Jednoosobowa działalność gospodarcza – czym jest? NIP I REGON

Zarówno numer NIP, jak i REGON służą do identyfikacji przedsiębiorcy. Jednak wykorzystywane są do nieco innych celów: NIP – podatkowych, a REGON – głównie statystycznych. NIP nadaje naczelnik urzędu skarbowego, a REGON – Główny Urząd Statystyczny. Każdy właściciel firmy musi posiadać oba numery. Jak je zdobyć?

Wystarczy założyć działalność. Wniosek o wpis do CEIDG to jednocześnie wniosek o nadanie tych numerów. Oznacza to, że oprócz rejestracji w CEIDG, nie trzeba już nic więcej robić. NIP powinien zostać uzupełniony we wpisie w ciągu 1 dnia roboczego, a REGON – w ciągu 7 dni roboczych.

Jeśli, zakładając działalność, przedsiębiorca miał już wcześniej nadany NIP – pozostanie on taki sam.

Podstawowe obowiązki właściciela jednoosobowej działalności gospodarczej

Własna firma to brak szefa i szansa na większe zarobki, ale także szereg obowiązków, takich jak:

• opłacanie składek ZUS i podatku dochodowego (zgodnie z wybraną formą opodatkowania);
• prowadzenie księgowości w wybranej formie i przechowywanie dokumentacji rachunkowej (można to powierzyć, np. księgowej);
• przekazywanie w odpowiednim terminie niezbędnych dokumentów, np. deklaracji ZUS.

Musi je wypełniać bez wyjątku każdy właściciel jednoosobowej działalności gospodarczej. Jednak w zależności od branży, wysokości sprzedaży, czy rodzaju oferowanych towarów i usług przedsiębiorca może mieć także dodatkowe obowiązki, związane, np. z podatkiem VAT, kontem firmowym, czy kasą fiskalną.

Poniżej szerzej wyjaśniamy najważniejsze kwestie dotyczące obowiązków właściciela jednoosobowej działalności gospodarczej.

Warto wiedzieć!

Osoba prowadząca JDG może zatrudniać pracowników. Jednak w momencie, kiedy staje się pracodawcą, poszerza się zakres obowiązków. Właściciel JDG musi wówczas dopełnić formalności związanych, np. z podpisaniem odpowiedniej umowę z pracownikiem, zgłoszeniem do ZUS, czy BHP.

Jednoosobowa działalność gospodarcza – czym jest? Forma opodatkowania

Przedsiębiorcy prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą są podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych (PIT). Muszą więc rozliczać się z urzędem skarbowym. Mogą jednak zdecydować, na jakich zasadach będą to robić. Co ważne, ten wybór zaważy także na sposobie prowadzenia księgowości. Oto możliwe rozwiązania:

• na zasadach ogólnych (według skali podatkowej)
  • obowiązuje stawka 12% lub 32% (wyższa dla dochodu powyżej 120 tys. zł);
  • można skorzystać z różnych ulg podatkowych (np. ulga na dziecko, internetowa);
  • można rozliczać się wspólnie z małżonkiem;
  • nie da się odliczyć składki zdrowotnej;
  • księgowość w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów;
• podatek liniowy:
  • stała wartość stawki podatku – 19% (nie zmienia się w zależności od osiąganego dochodu);
  • możliwość odliczenia składki zdrowotnej;
  • księgowość w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów;
• ryczałt od przychodów ewidencjonowanych:
  • różne stawki w zależności od rodzaju działalności – 2%, 3%, 5,5%, 8,5%, 10%, 12%, 12,5%, 14%, 15%,17%;
  • podatek płaci się od przychodu, a nie dochodu;
  • nie można pomniejszyć przychodu o koszty uzyskania przychodu;
  • księgowość w formie ewidencji przychodów.

Więcej szczegółów na temat form opodatkowania znajdziecie w dedykowanym artykule nt. form opodatkowania.

Ile wynosi ZUS dla jednoosobowej działalności gospodarczej?

ZUS rejestruje przedsiębiorcę jako płatnika składek automatycznie na podstawie wpisu do CEIDG. Oprócz tego trzeba jeszcze zgłosić się do ubezpieczeń. Można to zrobić już w momencie składania wniosku do CEIDG lub dopełnić tych formalności później (w ciągu 7 dni od daty rozpoczęcia działalności).

Osoby fizyczne prowadzące jednoosobową działalność gospodarczą muszą opłacać składki ZUS do 20. każdego miesiąca. W jakiej wysokości? To zależy, m.in. od osiąganych dochodów, wybranej formy opodatkowania oraz przysługujących ulg.

Jeśli podejmujemy działalność gospodarczą po raz pierwszy lub ponownie, o ile od zakończenia lub zawieszenia poprzedniej działalności minęło co najmniej 60 miesięcy, możemy skorzystać z „ulgi na start”. Wówczas przez pierwszych 6 miesięcy opłacamy wyłącznie składkę zdrowotną (o tym, ile wynosi w 2024 roku, piszemy poniżej).

Po upływie tego okresu, przez kolejne 24 miesiące możemy płacić, tzw. składki preferencyjne (od zadeklarowanej kwoty, ale nie mniejszej niż 30% minimalnego wynagrodzenia). W 2024 roku będzie to co najmniej 402,65 zł (styczeń-czerwiec) i 408,16 zł (lipiec-grudzień). Co ważne, są to składki wyłącznie na ubezpieczenie społeczne. Do tego należy doliczyć składkę zdrowotną.

Jeśli po 2,5 roku prowadzenia działalności będziemy osiągać przychody niższe niż 120 tys. zł rocznie, nadal mamy prawo płacić niższe składki, czyli „mały ZUS plus”. Co ważne, oprócz kryterium dochodu są jeszcze dodatkowe czynniki, warunkujące przyznanie ulgi. W przypadku „małego ZUS-u plus” podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne nie może być niższa niż 30% minimalnego wynagrodzenia i nie wyższa niż 60% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia.

Natomiast, osiągając przychody wyższe niż 120 tys. zł rocznie lub w sytuacji, kiedy ulga nam nie przysługuje, trzeba opłacać składki w pełnej wysokości. Najniższa podstawa, od której obliczane są składki to 60% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego. Zatem w 2024 roku, tzw. duży ZUS wynosi 1600,27 zł. Oczywiście do tego trzeba jeszcze dodać składkę zdrowotną.

Ile wynosi składka zdrowotna?

Jak widać, to, ile ostatecznie będziemy odprowadzać do ZUS, zależy w dużej mierze od składki zdrowotnej. Na jej wysokość wpływa forma opodatkowania i osiągane dochody.

W przypadku rozliczania się na zasadach ogólnych składka zdrowotna stanowi 9% dochodu uzyskanego w poprzednim miesiącu. Jednak, co ważne, podstawa wyliczenia nie może być niższa niż minimalne wynagrodzenie. Zatem od stycznia 2024 roku podstawą będzie kwota 4242 zł, a minimalna składka zdrowotna wyniesie 381,78 zł.

W tym miejscu warto dodać, że choć w 2024 roku wysokość minimalnego wynagrodzenia zmieni się dwukrotnie, to minimalna składka zdrowotna będzie taka sama przez cały okres składkowy.

Osoby, które jako formę opodatkowania wybrały podatek liniowy, płacą składkę zdrowotną w wysokości 4,9% dochodu uzyskanego w poprzednim miesiącu. Jednak tak jak wyżej, nie może być to mniej niż 9% minimalnego wynagrodzenia, czyli 381,78 zł.

Inaczej wygląda sytuacja przy ryczałcie od przychodów ewidencjonowanych. Co prawda również wynosi 9% podstawy wymiaru składki, jednak tutaj podstawą jest procentowy wskaźnik przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw w IV kwartale roku poprzedniego (w 2024 roku obowiązuje kwota 7767,85 zł). Natomiast to, jaki wskaźnik będzie miał zastosowanie w przypadku danej działalności, zależy od przychodów osiągniętych od początku roku kalendarzowego:

• do 60 tys. zł – 60%; 419,46 zł
• powyżej 60 tys. zł i do 300 tys. zł – 100%; 699,11 zł
• powyżej 300 tys. zł – 180%. 1258,39 zł

Zatem w 2024 roku składka zdrowotna przy ryczałcie wyniesie odpowiednio: 419,46 zł; 699,11 zł i 1258,39 zł.

Czy przy JDG trzeba mieć konto firmowe? Jednoosobowa działalność gospodarcza – czym jest?

Właściciel jednoosobowej działalności gospodarczej ma obowiązek posiadać konto bankowe, dzięki któremu będzie mógł rozliczać się z kontrahentami, ZUS-em, czy urzędem skarbowym. Jednak w przepisach nie ma wzmianki o tym, że musi być to rachunek firmowy. Teoretycznie więc, właściciele JDG mogą posługiwać się prywatnym ROR-em.

Natomiast konto firmowe muszą posiadać przedsiębiorcy, którzy są czynnymi podatnikami VAT i dokonują transakcji z wykorzystaniem mechanizmu split payment. Jest także ważne ze względu na tzw. białą listę podatników VAT. Więcej na ten temat przeczytacie w artykule czy przy prowadzeniu firmy jest wymagane konto frimowe.

W tym miejscu należy dodać, że choć sporo właścicieli JDG nie ma obowiązku posiadać oddzielnego rachunku do celów biznesowych, to warto taki założyć. Dlaczego? Ponieważ daje nam on klarowny obraz sytuacji finansowej naszej firmy. Ułatwi także sprawę w przypadku kontroli z ZUS, czy US. Poza tym rachunek firmowy otwiera drogę do wielu produktów i narzędzi przydatnych do prowadzenia biznesu, np. faktoring, leasing. Co ważne, nie zawsze takie konto oznacza dodatkowe koszty. Ciekawe oferty znajdziecie w naszym rankingu kont firmowych.

Czy jest obowiązek posiadania pieczątki firmowej?

Nie ma żadnych przepisów, które nakładałyby na przedsiębiorcę obowiązek posiadania pieczątki firmowej. W teorii, wiążącym potwierdzeniem oświadczenia woli jest podpis (nie pieczęć), a przedsiębiorcę identyfikuje się na podstawie nazwy firmy i NIP-u. Jednak w praktyce bywa różnie.

Na wielu umowach, wnioskach i innych dokumentach jest miejsce na pieczątkę. Na drukach urzędowych można po prostu wpisać tam: „nie posiadam pieczątki” i jedynie złożyć podpis. A w razie sprzeciwu urzędnika zapytać, w oparciu o jaką podstawę prawną wymaga od nas pieczątki.

Trudniej może być w kontaktach z bankiem, czy inną firmą, np. oferująca leasing, czy ubezpieczenie. Często mają one wewnętrzne regulaminy, a w nich zapisy mówiące o tym, że do podpisania umowy z przedsiębiorcą niezbędna jest pieczątka.

Wniosek – pieczątka firmowa nie jest obowiązkowa, ale w niektórych sytuacjach może się przydać.

Kiedy firma musi być płatnikiem VAT?

Podatnicy, którzy świadczą usługi lub sprzedają towary wymienione w art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług mają obowiązek zarejestrować się do VAT. Natomiast pozostali podatnicy mogą wybrać, czy chcą zostać czynnymi podatnikami VAT, czy wolą skorzystać ze zwolnienia:

• podmiotowego – pod warunkiem że w poprzednim roku podatkowym sprzedaż opodatkowana nie przekroczyła kwoty 200 tys. zł (po przekroczeniu trzeba zarejestrować się do VAT); mogą z niego skorzystać także osoby dopiero rozpoczynające prowadzenie działalności, jeśli przewidują, że sprzedaż nie będzie wyższa niż wspominany limit;
• przedmiotowego – jest ono zależne od rodzaju wykonywanej działalności i dotyczy, m.in. usług w zakresie opieki medycznej, usługi ubezpieczeniowe, usługi edukacyjne (pełna lista w art. 43 ust. 1 ustawy o VAT).

Warto wiedzieć, że rejestracja do VAT oznacza dodatkowe obowiązki. Trzeba, np.:

• płacić VAT;
• prowadzić ewidencję sprzedaży i zakupów VAT;
• składać pliki JPK_VAT;
• wystawiać faktury VAT.

Są także plusy. Przedsiębiorca, będący czynnym podatnikiem VAT, ma prawo odliczać podatek VAT od zakupów, co może okazać się szczególnie korzystne dla firm, które ponoszą duże koszty i sporo inwestują. Temat szerzej opisaliśmy w artykule – obowiązek rejestracji na potrzeby podatku VAT.

Jednoosobowa działalność gospodarcza – czym jest? Czy musi mieć kasę fiskalną?

Szczegółową odpowiedź na to pytanie możemy znaleźć w Rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 24 listopada 2023 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących. Czytamy tam, że nie muszą posiadać kasy fiskalnej podatnicy, u których wartość sprzedaży dokonanej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyła kwoty 20 tys. zł.

Oprócz tego obowiązuje zwolnienie przedmiotowe (bez względu na ww. limit). Dotyczy ono, m.in. podatników, którzy: świadczą usługi telekomunikacyjne; usługi ubezpieczeniowe i finansowe; usługi związane z obsługą rynku nieruchomości, jeżeli ich świadczenie zostało udokumentowane fakturą; usługi administracji publicznej i obrony narodowej; prowadzą czynności notarialne.

Co ważne, rozporządzenie zawiera także listę czynności, które są objęte obowiązkiem prowadzenia ewidencji przy użyciu kas fiskalnych bez względu na wartość sprzedaży. Zaliczmy do nich, m.in.: usługi fryzjerskie i kosmetyczne, doradztwa podatkowego, taksówek, wymiany opon.

Pozostałe rodzaje działalności gospodarczej w Polsce

Każdy, kto chce „przejść na swoje”, musi zdecydować, w jakiej formie prawnej będzie prowadził swój biznes. Warto wiedzieć, że choć przyszli przedsiębiorcy najczęściej wybierają  jednoosobową działalność gospodarczą, to nie jest to jedyna możliwość. Firmę można prowadzić także w formie spółki:

• cywilnej;
• osobowej – partnerskiej, komandytowej, komandytowo-akcyjnej;
• kapitałowej – spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, spółki akcyjnej, prostej spółki akcyjnej.

Oczywiście, każda z ww. form prawnych ma swoje wady i zalety. Dla przykładu, przy spółce z .o.o. należy zgromadzić wymagany kapitał i przebrnąć przez bardziej skomplikowany proces rejestracji, jednak nie trzeba potem płacić składek ZUS. Biorąc pod uwagę, obecną wysokość składek, w niektórych przypadkach może być to bardziej opłacalne rozwiązanie niż JDG.

Warto więc zapoznać się z zasadami funkcjonowania poszczególnych form prawnych i podjąć świadomą decyzję.

Źródła:

Prawo przedsiębiorcy – należy wybrać tekst ujednolicony

Rozporządzenie o profilu zaufanym

Ustawa o centralnej ewidencji działalności gospodarczej